Голубой вагон

Так быстро минуты уплывают в даль,

Встречи с ними ты уже не жди.

И хотя нам прошлого немного жаль,

Лучшее, конечно, впереди!

Амжилт

"Try not to become a man of success, but rather try to become a man of value"

"Ямар тоглогч хамгийн сайн бэ?" гэдэг асуултад өмнөх бичлэг шиг шалтгаан талаас нь хариулт хайхад төвөгтэй ч үр дүн талаас нь хайвал тун энгийн--АМЖИЛТ.

Сагс ч гэлтгүй, аливаа зүйлд тухайн хүн хэр сайн бэ гэдгийг тодорхойлох хамгийн энгийн хэрнээ ойлгомжтой хэмжүүр бол амжилт. Сагсанд бол багаараа хожих нь гол зорилго байдаг болохоор хувийн амжилтаас илүү багийн амжилт чухал шалгуур болдог.

Тийм ч болохоор NBA-ийн сайн тоглогчдыг үндсэнд нь 2 хуваадаг.

1. Агуу тоглогчид

Жишээ нь Iverson, McGrady, Carter, Stockton...

Гаргасан амжилт нь улирлын MVP, бүx оддын тоглолтын шилдэг тоглогч, онооны аварга, бүх цаг үеийн оновчтой дамжуулалтын рекорд, playoff шилдэг тоглолтууд... Бие бялдар, тоглолтын арга, байрлал гээд үзүүлэлтүүд нь өөр өөр. Гэхдээ нэг нийтлэг зүйл гэвэл нэг тоглолтын үр дүнг ганцаараа шийдчих хэмжээний өндөр ур чадвар бүгдэнд нь бий.

2. Домог болсон тоглогчид

MJ, Kobe, Bird, Magic, Shaq...

Тэд ч бас зогсоох аргагүй агуу тоглогчид. Харин тэднийг агуу тоглогчдоос нэг түвшин ахиулдаг зүйл нь аваргын бөгж. Хэд хэдэн бөгж.

Агуу тоглогч, домог болсон тоглгогчдыг зөвхөн тоглолтын ур чадвараар хэн нь хэнээсээ илүү гээд хэлчих боломжгүй, бүгд л цаг үедээ ноёрхсон ирээдүйн Hall of Famers.

Харин энэ хоёрын гол ялгаа нь юу вэ?

БАГ.

Ямар ч сайн тоглогч нэг тоглолтын хувь заяаг эргүүлэх чадвартай ч ганцаараа аварга авахад хүч дутна. Бөгж авахад түүнтэй талбай дээр хүчээ нэгтгэх дахиад 4 хүн хэрэгтэй. Бусад 4 тоглогчийн оролцоо тухайн тоглогчоос хамааралгүй гадаад хүчин зүйл мэт харагдавч, яг эндээс л агуу тоглогч, домогт тоглогчийн ялгаа гардаг.

Агуу тоглогчид өөрсдөө боломжгүй зүйлийг хийх гэж оролдоод заримдаа чаддаг, заримдаа чаддаггүй. Хувийн үзүүлэлтүүдээрээ өндөрт үр дүнд гаргадаг ч олонхи нь бөгжгүй хоцордог. Харин цөөн хэд нь л өөрөө сайн байхаас гадна багийнхныгаа илүү үр дүнтэй байлгаж, илүү сайн тоглогчид болоход ихээхэн үүрэг гүйцэтгэдэг. Ингэхийн тулд өөрийнх нь тоглолтын статистик үзүүлэлтүүд нь бага зэрэг буурдаг ч, илүү сайн баг бий болсноор эргээд амжилт ирэх магадлал нь өндөр болно. Хэд хэдэн бөгжний эзэн, түүхэнд нэрээ мөнхөлсөн домогт тоглогчид ингэж л төрдөг.

Ер нь зөвхөн өөрөө амжилтын машин байхаас гадна бусдад хэр нөлөө үзүүлж байна вэ гэдэг нь эцсийн үнэлгээнд маш том фактор болдог нь зөвхөн сагсаар хязгаарлагдахгүй байх...

"Ямар тоглогч хамгийн сайн юм бэ?"

"Ямар тоглогч хамгийн сайн бэ?" гэдэг NBA-д хамгийн сонирхолтой маргаанудын нэг.

NBA-д тоглогчийг олон үзүүлэлтээр дүгнэдэг ба эдгээрт:

1. Бие бялдрын онцлог: өндөр, хурд, хүч, масс, тэсрэлт г.м тамирчны суурь материал

2. Тоглолтын ур чадвар: бөмбөг эзэмшилт, талбайн мэдрэмж, хамгаалалт, шидэлт, самбар доорх тоглолт, бөмбөггүй тоглолт, хөлний ажиллагаа г.м

2. Тоглолтын статистик: шидэлтийн хувь, тоглолтод авдаг дундаж оноо, самбараас бөмбөг авалт, оновчтой дамжуулалт, бөмбөг таслалт, блок шот г.м

4. Багт гүйцэтгэх үүрэг: лидер, роль тоглогч г.м

5. Хувийн онцлог: дасгалжуулагч, багийнхантайгаа харьцах харьцаа, тоглолтын философи, хэр хөдөлмөрч, шургуу зан г.м

Үүнээс ч олон катетогирит хуваан, тоглогчийн чадвар, онцлогийн бүр нарийвчлан тодорхойлох боломжтой ч энэ нь "Ямар тоглогч хамгийн сайн бэ?" гэдэг асуудлыг улам л төвөгтэй болгоно. Учир нь тоглогчдын давуу талууд өөр өөр үзүүлэлтүүдээр хэмжигдээд ирэхээр хооронд нь харьцуулалт хийхэд хүндрэл гардаг. Жишээ нь, шидэлтийн хувь өндөр байх хэрэгтэй юу, оновчтой дамжуулалт их байх хэрэгтэй юу гэдгийг шууд хэлэх хэцүү. Дээрх үзүүлэлтүүд нь тоглогчийн аль нэг тодорхой чадварыг үнэлэхэд чухал хэмжүүр болж, тухайн тоглогчийн прогрессийг харуулахад үнэхээр хэрэгтэй ч "Хэн нь сайн тоглогч вэ?" гэдэг ерөнхий харьцуулалт дээр нэг их тус болдоггүй.

Тэгэхээр, Ямар тоглогч хамгийн сайн юм бэ?

Хариулт санаснаас ч амархан: хожих гол зорилго, гол хийхгүйгээр хожихгүй гэж үзвэл "Бөмбөгийг хэрэгтэй үед цагирганд хийж чаддаг тоглогч л хамгийн шилдэг" гэж хэлж болно. Ийм ерөнхий асуултыг дээрх шиг нарийвчлах тусам ярвигтай болох учир эсэрэгээр нь ерөнхий хариулт өгөх нь сайн хариулт болж чаддаг. Гэхдээ НБА, ялангуяа суперстаруудын хувьд аль ч байрлалаас хэдэн ч тоглогчийн өөдөөс довтлох чадвартай байдаг болохоор энэ бас л хангалттай хариулт болж чадахгүй. Тэр дундаа цаг үеэсээ тасарсан бүх үеийн суперстарууд дотор хэн нь хамгийн шилдэг вэ гэдгийг тодорхойлоход бүр ч хангалтгүй.

Тийм болохоор л "Ямар тоглогч хамгийн сайн юм бэ?" гэдэг энгийн энэ маргаан өдийг хүртэл шийдэгдэлгүй сагс сонирхогчид ч, спорт аналистууд, тоглогчдын дунд үргэлжилсээр ирсэн байх...

Failure and Imagination

Bloomberg TV Mongolia, scheduled to launch in March 2012

http://www.bloomberg.com/news/2011-11-01/bloomberg-announces-formation-of-bloomberg-tv-mongolia.html

28%, not bad.

October 24, 2011
Ulan Bator, Mongolia

“As rich as a Mongolian.”

Get used to hearing that expression, because it will have entered our lexicon in 10-years time. I’ll explain–

Mongolia is a sizeable country blessed with unimaginable resource wealth. It almost seems that just about every other Tuesday brings another major resource discovery. Oil. Coal. Gold. Copper. Rare earths. Iron ore. Molybdenum. Uranium. You get the idea.

These deposits are substantial… in many instances, world class. Mongolia’s copper reserves alone rival those of Chile. Its oil wealth is in the same class as Angola. Its coal deposits blow Australia’s out of the water. And yet, the vast majority of this country is still unexplored. We can (and should) expect more discoveries in the months and years to come.

I’m not telling you this so that you’ll buy shares in every junior resource company with Mongolia exposure that you can find. Even with all of this mineral wealth, a lot of mining companies (and their shareholders) are going to lose their shirts. Drilling holes in the earth is expensive, risky business.

The knock-on effect to Mongolia’s population, however, will be of historic proportions. There are only three million people in this country. Trillions of dollars of resource wealth divided by a few million people is exceptionally high per-capita wealth… and it’s all going to happen in less than a generation.

Perhaps the best example of this in history is the United Arab Emirates. Like the Mongols, these people were just nomadic tribesmen roaming the desert for hundreds of years. Oil was discovered in the early 1960s, and within a generation, people in Abu Dhabi were among the wealthiest in the world.

But I think it can happen even faster in Mongolia; much of the world has a vested interest in pulling Mongolia’s resources out of the ground as quickly as possible. The Middle East is destabilizing quickly, China has nearly monopolistic control over rare earth minerals, and demand for physical gold is skyrocketing.

All of these projects will also require substantial infrastructure investment before any extraction takes place, and billions of dollars are already being invested in the country to this end. You can imagine the economic effect when a $6 billion infrastructure investment is made in a $5 billion economy.

I saw similar effects in Panama years ago– in 2005, Panama’s GDP was roughly $15 billion. After several years of substantial foreign investment (including tranches of the multi-billion dollar Panama Canal expansion project), GDP is now $27 billion. Perhaps more importantly, a strong middle class emerged in Panama as a result. It wasn’t just 5 guys getting rich.

I suspect the same thing will happen in Mongolia; the government is already handing out shares of mining concessions to the population, and in the long run, this society is probably going to look a lot like Kuwait: every native born into a life of privilege and state-sponsored welfare in the form of ridiculously overpaid “government jobs”.

This is the much safer bet– investing in Mongolia’s rising economy, and by consequence, the rising per capita income of the local population. Acknowledging the possibility for short-term fluctuations, I think it’s going to be very hard to get hurt with this investment thesis.

Put it this way: you know you can make some serious money in a country where the absolute -worst- that you can do is open a savings account yielding 13% interest, denominated in a currency that gained 15% against the US dollar last year.

Source: BusinessInsider.com

Read more: http://www.sovereignman.com/expat/the-worst-you-can-do-in-this-country-is-make-28/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=the-worst-you-can-do-in-this-country-is-make-28#ixzz1bl5KpLlx

RIP Steve Jobs

iMac, iPod, iTunes, iPhone, iPad & now iSad for millions of people. That's why he was so great.

Rest in peace Steve Jobs.

"Your time is limited, so don't waste it living someone else's life" Steve Jobs

"I was hired and fired by Steve more than once, our relationship conducted in large part through screaming. “Sometimes I can be an asshole,” he said to me many times, and it was true, but I miss him already." Robert Cringely

Interesting "facts" about Guys and Girls

Most girls will drop lots of hints to tell you that they like you, but won't come right out and say" I like you" or "I love you". If you think they like you, there is a good chance they do. If you ask a girl out directly, more likely than not, she will say yes to you. Even if she only has lukewarm feelings for you, because it will give her the chance to get to know you better and get to like you even more. But, when she says NO it means NO.

When a guy loves you, he brings out the best in him. When a guy makes a prolonged "umm" or makes any excuses when you're asking him to do you a favor, he's actually saying that he doesn't like you and he can't lay down the card for you...

Here are 60 things Girls and Guys should know about each other. Very Funny, yet somewhat True facts.

60 things Guys should know about Girls

60 things Girls need to know about Guys

Оюутны гэрийн даалгавар

Сүүлийн бичлэгүүд дээр нэг их мундагтаа ч биш, оюутан болохоороо л иймэрхүү мундаг сэдвүүдийг барьж авсан нь тэр.

Оюутан байхад л юунд ч хязгаарлагдахгүй ингэж дураараа загнаж болох болохоор тэр. Оюутан байхад мэдэхгүй ч байж болно. Угаасаа сурах нас болохоор. Чадахгүй, хийгээгүй байж болно. Үүнээс цааш хийх болохоор. Алдаа хийж ч болно. Угаасаа алдаад байх их зүйл байхгүй болохоор. Арзайсан үстэй ч байж болно, уранхай хувцастай ч байж болно... Ер нь мэдэхгүй, чадахгүй, байхгүй юмны чинь төлөө хэн ч чамайг гоочлохгүй. Ганц хүсэл тэмүүлэлээр дүүрэн байхад л хангалттай. Бусад хүн л тоож сонсож байвал юунд ч баригдахгүйгээр бодсоноо хэлж, боломж л олдож байвал хүссэнээ хийж болдог нас.

Харин нэгэнт амьдрал дээр гарсан бол асуудал өөр. Харагдах өнцөг өөр болно, үнэлүүлэх үнэлэмж өөрчлөгдөнө. Нийгэмдээ хэр их зүйл бүтээж, ямар хувь нэмэр оруулж буйгаараа ярих зүйлийнх нь цар хүрээ хязгаарлагдаад явчихна. Хэлэх зүйл, хийх үйлдлээс хүлээгдэх expectation өндөр, энэ бүхнийхээ төлөө хүлээх хариуцлага ч өндөр. Хийж чадахгүй байж хэрээсээ хэтэрсэн зүйлийн талаар ярьвал хүлээж авахгүй. Авдаг цалин, өмсдөг хувцсaaрaa дүгнэгдээд эхэлнэ. Алдаа гаргавал алдах зүйл их. Элдэв зүйл бодоод сууж байдаг цаг зав ч багасаад ирэх биз...Ер нь тэгээд ч ярих биш шийдэж хэрэгжүүлдэг үе.

Иймээс нэгэнт ажил дээр гарчихаар хийж болдоггүй зүйлсийг амжуулж, туршиж хийдэг нас бол оюутан нас. Энэ үе бол онол л цээжилж оюунаа сорих үе ч биш, ажилд ороход л өөрийгөө бэлтгэх шат ч биш. Эдгээр нь оюутан үеийн зорилго биш, зөвхөн нэг л хэсэг нь. Харин амьдралын талаар төсөөлж өөрийгөө тэлэх үе бол оюутан нас. Орчлон ертөнцийг, өөрийгөө таньж мэдэх нас. Элдэв зүйлээр оролдож, тунгаан бодох нас. Өнгөрсөн одоогийн юунд ч хязгаарлагдахгүй, юунд ч баригдахгүй. Зөвхөн ирээдүй л чухал. Энэ бүхний нийлбэр л оюутан насны гэрийн даалгавар.

Оюутан насандаа гэрийн даалгавраа хийлгүй амьдралд ороод ирсэн бол асуудал өөрөөр яригдана...Хийж бүтээх үедээ буцаад алдаатай алдаагүй гэрийн даалгавартайгаа зууралдаад сууж харин болохгүй.

Clubbing in Mongolia

BRIX-д ажлын өдөр ч амралтын өдөр ч залуус дүүрэн. UB-ийн арай үнэтэй энэ газар цугласан залуус гайгүй хувцастай, өөртөө итгэлтэй. Club-ийн байдаг л дүр төрх: Залуус өөр өөрийнхөөрөө хөгжилдөцгөөнө. Гартаа юмтай, юмгүй...зогсоно, сууна, бүжиглэнэ...энэ аян дээр хэн яг юу хийхээ мэднэ.Бүгд дараагийн аянд ч бэлэн...

Эд бол азтай залуус. Онцгой цаг үед залуу нас нь таарсан болохоор тэр. Өөр аль ч generation-д тохиогоогүй маш том боломж өмнө нь байна. Нүргээ нь яг л өсгөгчийн дэргэд зогсож буй мэт мэдрэгдэж эхэлж байна. Харин залуус бэлэн үү? Өөртөө итгэлтэй юу? Гарт нь юу байна? Зогсож байна уу, сууж байна уу? Хэн яг юу хийхээ мэдэх үү? Хөгжим явж эхлэхэд ямар хөдөлгөөн хийх вэ?

Bloomberg, FT, WSJ -ээр зарлаад байгаа тэр л хөгжим явж эхлэхэд...Гэхдээ энэ аяны нэг онцлог гэвэл залуус хэр сайн хөдөлнө, хөгжим тийм хэмнэл эрч хүчтэй явна. DJ нь бүжиглэж байгаа залуусыг харж хэмнэлээ тааруулах болохор тэр.

Манжийн эрхшээлд байсан 200 гаран жил, Оросын коммунист намаар бодлогоо тодорхойлуулдаг байсан 70 аад жилд энэ боломжийг ачаад явчихаж болох л байсан. Гэхдээ тэгээгүй. Тийм болохоор энэ бол онцгой цаг үе. Хэзээ ч биш, зөвхөн энэ цаг үед л нээгдэж буй том боломж. Хөлсөө асгартал бүжиглэх үе.

Харин зарласан хөгжим дуусахад юу болохыг хэн ч мэдэхгүй.Дараагийн ая ямар байх нь зөвхөн энэ аян дээр хэр бүжиглэснээс шалтгаалах болохоор тэр. Залуус бэлэн үү? Энэ аян дээр юу хийх вэ? Дараагийн аяыг ямар байлгах вэ? Дэлхийн бусад хүмүүс ч чиний хөдөлгөөнийг анхааралтай ажиглан энэ аян дээр л юу хийхээ бодоцгоож байна. Хөгжмийн хэмнэл аль хэдийн яваад эхэлсэн. Цаг маш бага байна...

Оюутнууд ба Японы ирээдүй

Shibuya. Оройн 9 цаг. Хөл хөдөлгөөн дүүрэн. Tokyo Drift, Lost in Translation-ы зарим scene дээр гардаг дүр төрх: анивчин солигдох рекламны гэрлүүд, дэлгүүрүүдийн хөгжим, зочин хайсан уушийн газрын ажилчдын орилох чанга дуу...Гэхдээ тэнд буцалж буй мэт эрч хүчийг мэдрүүлэх хамгийн гол зүйл нь сүүлийн загвараар гоён өөртөө итгэлтэй алхах залуус. Хажуугаар холхих мянга мянган хүний дунд зогсоод тал тал тийш хараад нэг үзээрэй...

Shibuya-д алхахад Япон эрч хүчээр дүүрэн залуусын орон мэт санагдана. Хүүхэд цөөрөөд, хөгшчүүл нь ихсээд, өсөлт нь удаашраад зах зээл нь агшиж, үйлдвэрүүд нь ч бизнесүүд ч гадагш гарах болсон хөгжлийнхөө оргилоос бууж яваа хөгшин орон гэсэн сэтгэгдэл яагаад ч төрөхгүй. Хаашаа л харна бөөн эрч хүч.

Энэ их эрч хүч их сургуулиудын кампуст ч бас байдаг байсан бол Япон орон ирээдүйнхээ талаар санаа зовох зүйлгүй байх байсан байх.

Гэтэл 127 сая хүнтэй энэ орны сор нь болсон оюутан залуусаас өндөр хүсэл тэмүүлэл, эрч хүчийг олж харах хэцүү. Лекц дээрээ унтана, хичээл дээрээ идэвхигүй. Цагийн ажил, клуб дугуйлангаар ихэнх цагаа нөхцөөнө. Мэдээж ийм зүйлсээс ч сурах зүйл бий л дээ. Гэхдээ хамгийн гол нь ирээдүйд том амбиц байхгүй. Төгсөөд аль нэг байр сууриа олсон тогтвортой том компанид ороод тэндээ насыг барах л ирээдүйн зорилго нь гэлтэй. Тэгээд тэр газраа олох гэж ид гялалздаг оюутан насныхаа бараг л бүтэн 1 жилийг зарцуулна.

Японы том фирмүүд хэдэн арав, зуун мянган ажилчинтай нүсэр пирамид бас efficient bureaucracy.
Тэд хүнийг яг л цагийн хуваарьтай ажлын машин болгоно. Төгс робот болгон хувиргахад амбицгүй оюутнууд ч яг тохирдог. Хэлсэн зүйлсийг яг таг ном ёсоор нь гүйцэтгэдэг, хийх зүйлээ боловсруулах чадварууд хэр байна гэх мэт роботод хэрэгтэй чадваруудыг нь шалгаж байгаад авчихна. Тэгээд сургана, тэгээд л ажилдаа...Ихэнх хүний хувьд пирамидын дороос эхлээд талд нь очоогүй байхад амьдрал нь дуусаа.

Эдгээр том фирмүүд улсынхаа эдийн засгаа хөдөлгөгч гол хөдөлгүүр нь болсоор ирсэн л дээ. Гэхдээ тэд дэлхийг өөрчлөгч innovator гэхээсээ илүү нэг зүйлийг удаан нухацтай, нямбай хийдэг Япон хүний чанарын илрэл болж цаг хугацааны явцад тус тусын салбартаа дэлхийд тэргүүлэгчид болж гарч ирсэн байх нь олон. Та бидний сайн мэдэх үйлдвэрлэгчид Toyota, Sony...бүгд л тийм. Үйлчилгээний салбарт ч төстэй зүйл ажиглагдана. Lehman shock-оос үүдэлтэй хямралд Японы санхүүгийн байгууллагууд харьцангуй бага хохирол амссан нь ч санамсаргүй тохиолдол биш...

Харин одоо эдгээр фирмүүд ирээдүйд өрсөлдөх чадвартаа санаа зовцгоож байна. Дэлхийд тэргүүлэх байр сууриа ч түрүүчээсээ алдаж эхлээд байна. Япон улс ирээдүйдээ санаа зовж байна. Энэ нь заавал муу гэсэн үг биш л дээ. Сул талаа олж харан шийдэх аргыг хайж буй нь сайн хэрэг.

Гэхдээ гарах гарц харагдахгүй л байна. Их сургуулиудын кампуст байдаг эрч хүчийг сэлбэхгүйгээр...

Some lessons

1. Be positive.

Play to win, shoot to score. You will see the difference.

2. Focus

Play every minute focused: don't win or lose before the final buzzer.

Otherwise, you'll pay the price.

3. Live in the moment.

Good shooters have a short memory.

4. Weakness of Strength

Better shooters face tougher defense. Get even better.

6. "no shot-- no basket"

Simple as this.

7. Emotions

Hate & anger = motivation.

Excess hate & anger = danger.

8. Confidence.

Confidence= !00% performance.

But, overconfidence=0% awareness

9. I vs WE

There is no I in TEAM, but there is I in WIN.

TEAM WIN is the priority.

9. Practice makes perfect.

Мянга сонсохоор нэг үз, зуу харахаар нэг бод, арав бодохоор нэг хий. Хийгээд алд. Алдаанаасаа сур. Дахиад алдахааргүй бол.

10. Execute!

Knowing or not knowing makes a difference between fool and smart.

Executing or not executing makes a difference between loser and winner.

Consumerism & society

Нэг анги. Нэг ширээ. Дээр нь бөөн ном дэлгээтэй.

Хичээл хий гэнэ. Хийнэ. Хэл сур гэнэ. Сурна.

Өөрөө хүсээд үү гэвэл мэдэхгүй. Сонирхолтой юу гэвэл заримдаа.

Бусдаас сайн хийж чаддаг бол толгой сайтай. Үгүй бол тэнэг.

Ер нь яах гэж?

Ингэж байж амьдардаг нийгэм болохоор.

Арай өөр нийгэмд морь унаад жад шидэх илүү чухал байсан байх л даа.

Угаасаа хүссэн үү, сонирхолтой юу гэдэг бол ер нь падгүй. Зүгээр л хэрэгтэй тэр чадваруудыг олж ав. Цэг.

Ингээд Сургууль гэдэг үе шат дууслаа. Нийгмийн шаардлагыг биелүүлж явсаар.

Үүнээс цааш уу?

Нэг офис. Нэг ширээ. Дээр нь бөөн ажил дэлгээтэй.

Ажлыг нугал гэнэ. Нугална.

Өөрөө хүсээд үү гэвэл мэдэхгүй. Сонирхолтой юу гэвэл заримдаа.

Нугалахад хэрэгтэй чадварууд л чухал. Бусад нь хамаагүй.

Гадаа олон хүмүүс ажлыг чинь мэдэж байвал амжилттай амьдрал.

Өдрийн талаас ихийг зориулдаг ажилдаа дуртай бол жаргалтай амьдрал.

(Бусад бүх зүйлийг тогтмол гэе)

Хажуу ширээний нөхдүүдтэй найзууд бол хөгжилтэй амьдрал.

Хэзээ ямар ажлыг нугалахаа шийдчихсэн бол зорилготой амьдрал.

Харин энэ бүхний учир утга нь?

Ажлыг ахин дахин сайн нугалах?

Авсан цалингаа ТВ ээр сурталчилж буй зүйлсээр солих?

This is it: the 2nd chapter

Сакура дэлгэрээд эхэлчихлээ. Хэдэн өдрийн дараа л гэхэд цайвар ягаан өнгийн дэлбээт цэцэгсээр модод битүү хучигдчихсан байх болно. Байгаль дэлхий өнгөө сольж, шинэ улирлын эхлэл ирж буй нь энэ.

Шинэ бүхний эхлэл.

Өнөөдөр дипломоо очиж авлаа. Гамшгаас болоод төгсөлтийн арга хэмжээ угаасаа хийгдээгүй болохоор сүртэй зүйл болсонгүй. Маш энгийн. Жинсэн өмд свитер цамцтай ганцаараа сургууль дээр очиж оюутны үнэмлэхээ хураалгаад, оронд нь диплом, дүнгийн жагсаалт. Бас ёслолын үед зүүх ёстой байсан цэнхэр тууз. Гүйцээ. 86 хичээл, 160 кредит, 8 семестер, 20 хуудас дипломын ажлын дараа ингээд л төгсчихлөө.

Тэгээд семинарын багш, факультетийн гадаад оюутнууд хариуцсан ажилтнууд, зөвлөх багштайгаа уулзаж дурсгалын зүйлс, зураг хөрөг. Факультетийн 4 жилд хичээл, хичээлээс гадуур янз бүрийн л зүйлээр оролдсон хэдий ч нэг л зорилгоо ололгүй төөрчихөөд, хангалттай үр дүн гаргаж чадаагүй л дээ. Гэхдээ энэ хугацаанд хамгийн их тусалж дэмждэг байсан эдгээр хүмүүстээ талархлаа илэрхийлээд, кампуст байх хугацаа маань дууслаа.

Тэнгэр цэлмэг, гадаа нартай сайхан өдөр байлаа. Иймэрхүү л хаврын нэгэн өдөр анх Yokohama-д ирж байсан. а student of life who don't know much about his subject. Одоо ингээд л явлаа, still a student of life who don't know much about his subject...

I guess this is it-- the end, of this journey, with all its memories, struggles and fun.

Thank you, YNU. Thank you, Yokohama.

Сакура дэлбээлж гүйцээд, хэдхэн хоногийн дотор дэлбээнүүд нь яг л цас бударч буй мэт хийсэн унана. Тэгээд араас нь ногоон навчис ургана...

Улирсан бүхэн ч хийсэн одож, шинэ бүхэн эхэлнэ.

Япон орны хувьд ч, миний хувьд ч...

P.S: Chapter I

I love this game

It's not just a game.
It is more than that.

It's your friend when you're lonely. It's your peace when you are angry.
It's your joy and relax in stressful situations.
It's your challenge and your source of motivation.

Squeaking of the sneakers,

ball bouncing against the hardwood,

sounds that it makes when goes through the net,

smell of the leather--all of them. I just love everything about it.

As Mr. 81 has said.

Even salty taste of sweat or pain in the muscles that lasts for a few days after a long workout can actually feel good.

But not everything is good.

All is good but the sound that ball makes when it bounces off the rim.

I just love everything about it but losing in this game.

Join Kobe Bryant in Support of Tsunami Victims in Japan

Hope for the best

Монголд сайхан байлаа... Харихаар яагаад ч юм нэг battery-аа цэнэглэсэн юм шиг болдог юм.
Гэхдээ дүрвэж л гарсан болохоор элдэв зугаа цэнгэл хөөсөнгүй, no clubbing, no big graduation party, no graduation trip...
Цээж дүүрэн амьсгаллaa. Хэдэн жил уулзаагүй зарим найз нөхөдтэйгээ уулзлаа.
Сүүлийн жил хагас амраагүй сайхан амралт боллоо. Магадгүй дахиад жил хагас ийм амралт олдохгүй ч юм бил үү. Гэхдээ сэлж арай сурсангүй...

Японд байдал сайжрахгүй л байна. Үе үе чичирхийллүүд үргэлжлээд, хот хоорондын галт тэрэг, хурдан галт тэргүүд үе үе сааталтай, Токиод зарим газраар тогны хязгаарлалттай, дэлгүүрүүд харанхуй, 1 хүнд зарах зүйлс (цэвэр ус, салфетка, бэлэн хоол г.м) хязгаарлалттай...Гэхдээ жинхэнэ гамшиг болсон газартай харьцуулахад энэ юу ч биш...

100 000 аар тоологдох хүн гэр оронгүй, 10 000 аар тоологдох хүн ор сураггүй...асуудалтай цөмийн станцаас улам л муу мэдээнүүд...Асуудлыг хяналтад автлаа хэдэн сар, шийдэгдэж дуустлаа хэдэн арван жил болно гэх...

Хичээл хойшилчихсон болохоор хүрэлцэхгүй байгаа тог, ус, хүнснээс нь хороож суух шалтгаан бараг л алга...All I can do is to hope for the best...

Safia Minney

Хичээл сонголтоо нэг их оновчтой хийгээгүй болохоор ч тэр үү, Япон хэлний нэг хичээлийг төгсөх курстээ авч таарсан юм. Ядуурал гэдэг том сэдвийн дор хэд хэдэн багуудад хуваагдаад, баг бүр нэг номоор илтгэл тавин, дараа нь ангиараа хэлэлцүүлэг явуулах замаар гадаад оюутнуудын хэлийг нь сайжруулах зорилготой хичээл л дээ. Уул нь 1эсвэл 2 тоо авсан бол илүү хэрэг болох байсан юм байна гэж бодогдож байсан ч, уншсан ном маань юмыг арай өөр өнцгөөс харахад бага ч гэсэн нөлөөлсөн байх.

"Сайн муу нь хамаагүй, өөрт олдсон нөхцөл байдлаас хамгийн сайн боломжийг ямагт эрж хайх."

Онцгой сэтгэгдэл төрүүлсэн нь: номын зохиогч Safia Minney өөрөө, түүний туулж ирсэн амьдрал, баримталдаг зарчмууд.

Аав нь Энэтхэг гаралтай Mauratian(Африк), ээж нь Swiss, өөрөө Лондонд өссөн Английн иргэн, одоо Токиод амьдардаг. 2 хүүхдээ гэртээ төрүүлсэн!

Өндөр 150-иад см, коллежд яваагүй, нөхрөө даган Токиод ирсэн. Нөхөр нь Oxford төгсөөд, Citigroup-iin Токио офист ажиллахаар ирсэн. 1990 онд. 25 настайд нь.

Биеэ даасан. 22 настайдаа Зүүн өмнөд Ази, Африкийн орнуудаар ганцаараа үүргэвчтэй аялал хийж байсан. 13 настайдаа цагийн ажил хийж эхэлсэн. Бүр бага байхад нь аав нь өөд болсон. Хүүхдүүдээ ганцаар өсгөсөн ээжийнхээ эршүүд занг дууриасан, эмэгтэй хүнийг сул дорой гэж үздэг хүнийг тэвчдэггүй.

Дайчин. Хөрөнгө чадалтай компаний удирдах ажилтан ч биш. Эрх мэдэлтэй улс төрч ч биш. Жирийн л нэг эмэгтэй. Гэхдээ бодсон зүйлээ үйл хэрэг болгодог. Жижиг ч байсан хамаагүй, чадах зүйлээ заавал хийгээд явдаг. Японд ирээд хэл суран, fair trade бизнес эхлүүлсэн. Нөхөр нь ажлаасаа гараад одоо эхнэртэйгээ цуг ажиллаж байгаа.

Fashion сонирхдог. Fashion, marketing sense сайтай. Сонирхдог зүйлээ ажил болгосон. Ажилдаа сайн. Ажилдаа маш дуртай. Дуртай зүйлээрээ дамжуулж нийгэмд хувь нэмрээ оруулахыг хүсдэг. Азийн хөгжиж буй 15 орны 50-иад үйлдвэрлэгчидтэй хамтарч ажилладаг.

JiyugaOka, Omotesando, GInza -д дэлгүүртэй.

Fair trade-ийг Японд бизнес болгож хөгжүүлсэн pioneer.

http://www.peopletree.co.uk/

http://www.peopletree.co.jp/

http://www.peopletreemagazine.co.uk/category/safias-blog

24

Сүүлийн нэг шалгалтаас болоод 4 жилийн өмнөх тэр нэг мэдрэмжийн гашуун амтыг эргэн нэг санагалзлаа...

...That nightmare trap in the darkest corner of my mind. The nightmare that has changed my life. The nightmare that I desperately want to run away from but still haunts me...

...B ч биш, Z планы тухай жинхэнээсээ бодож үзлээ. Өдийг хүртэл зорьж ирсэн зүйлээс тэс өөр, хэзээ ч төсөөлж байгаагүй өөр амьдралын талаар...

Хэрэв улирчихвал...

Хэтэрхий залхуу болчихоод байсан тархийг маань цочоож өгсөн сайн дэлсэлт байлаа. Хэнэггүй зангаа заавал засах хэрэгтэйг ойлгуулж өгсөн сургамж ч боллоо...Гэхдээ байгаа зүйлдээ сэтгэл хангалуун амьдрахыг сургасангүй...

...Өдийг хүртэл бүх зүйл блог дээр бичсэн шиг гоё сайхан байгаагүй ээ. Би худлаа зүйл бичиж байгаагүй, гэхдээ дандаа шударга ч байгаагүй. Зүгээр бараан зүйлсийг алгасан аль болох л юмыг сайн талаас нь харахыг оролдсон оролдлого маань л энэ байсан юм...

...Everything started with one big challenge. Competing with very bright minds from different parts of the globe seemed like to be a great challenge for a young man, fearless and confident. He believed in his chances and did his best--to be the best. His competitive nature & satisfaction from overcoming himself were his motivation to get up at 5 a.m and work hard up to 18 hours a day. Almost every single day. He continued putting his effort believing that all the hard work would pay off.

But it did not.

He had forgotten one thing and made a mistake on execution because of inexperience in similar situations, when the boldest ambitions of the best age of youth are on stake. The result wasn't a failure; it was a disaster.

It wasn't just a supposed-to-win ball game that kills your appetite for a day or two, if not succeeded. Way much greater.

He wasn't just upset; he was devastated.

Everything--hopes and dreams-- seemed to be getting away from him...

That's how a story of a young man who couldn't live up to his ambitions and ego started.

That's how this blog started.

The previous bright guy who always tried to improve and get better in all aspects totally changed. He turned into a terrible person for whom time is a meaningless waiting. He was cold and closed. He had no personality. He wasn't nice to other people. He neither wanted nor tried to be curious and make the best use of the consequent situation, though it wasn't the worst one can fall into. But it did not matter. He was crippled by the pain and could not act at full speed, which tortured him even more.

He just waited for another turn...

But he was lucky.

Lucky enough to meet and be surrounded by many good people wherever he went--family, friends, roommate, professors and advisors, host family...He went to many new places, met many new people and discovered many new things. He did good things and bad things (as a consequence, but never with an initially bad intention), understood many things. Succeeded & failed. Learned to handle success and failure.

Eventually, the previous ego who believed he could do everything on his own and trusted only himself changed.

And then there was it--The long waited turn.

He still remembered that taste, though time had made it less strong. But this time he had a brake--prints of the previous nightmare that did not allow him to run at full speed. Pain was his brake, and motivation.& He kept fighting-- to get ready.

Yet, he failed again.

He knew he was close...He regretted...

What if...? What if...? What if...?

Though Plan A was a failure, succeeded plan B wasn't unattractive. But it did not matter.

It wasn't gold medal. Nobody competes for a silver. Silver means just you are the best loser. The difference is very big...

Now, Here I am--still an ugly ego with no sense of satisfaction facing uncertainty of life and not very sure about it. The only thing I know is I will grow through this pain from the setback and overcome it. I will use all the regrets as a motivation to put my effort to get better in every aspect that identifies me: competitor, ball player,man, student, learner, teacher, son, brother,friend, senpai, kohai...I will become the best man I can be.

This time, I won't screw it up and will make the best use of the circumstance I'm getting into and will prepare myself--for the next turn.

There will be another turn.

I'm still young and fearless.

Love?

Би love at first sight-д итгэдэггүй. Romeo Juletta шиг зүйлд ч итгэдэггүй.

(Тийм болохоор л?) First love definition-д таарах зүйл маань basketball болчихоод байдаг юм.

Sad ч юм шиг...but that's who I am.

Гэхдээ love бол мэдээж байнаа. & believe that everybody seeks their love.

Миний тодорхойлолтоор relationship гүнзгийрэхийг ингэж хэлнэ.

Юу ч болоогүй байхад хайр энэ тэр яриад байдаг хүмүүсийг харин ойлгодоггүй юм.

Амны зугаа болгож хэлдэггүй ховор нандин үг гэж боддог болохоор тэр байх.

Тэгвэл тэр Love ийг бүтээх Relationship хэрхэн үүсдэг юм бол?

Янз янз л байх л даа.

Миний л бодож байгаагаар бүx зүйл таталцлаас (Ойролцоо утгатай үгс: Таалагдаx, Сайн болох, Дурлах гэх мэт.) эхэлнэ.

1. Хөөрхөн царай, эсвэл гоё бие галибар, Ухаалаг зан, биеэ хэрхэн авч явах гэх мэт нь

таталцлыг бий болгох илэрхий зүйлс гэдэг дээр хүн бүр санал нийлэх байх.

Дээр нь яг юуг нь мэдэхгүй, илэрхий бус ч татах хүч үйлчлэн зүрх хүчтэй цохилох тохиолдол ч орно.

2. Зүрх биш тархи оролцохоор risk & benefit тооцоо ч явагдаж, таталцалд нөлөөлдөг.

Өөрөөр хэлвэл Бусад хүмүүс юу гэж ярих бол? гэх мэт энгийн зүйлсээс эхлээд өөрт хэр ашигтай вэ(хамгийн энгийн жишээ--машинтай юу) гэдгийг хүртэл тооцдог нь хүний муухай чанар юм даа.

Гэхдээ энэ бол бодит амьдрал дээр байдаг зүйл.

Хүн бүрийн хувьд оролцох жин нь адилгүй ч зүрх тархи нийлж ажилласаар нэгэнт таталцал үүсчихлээ гэж бодъё. Тэгэхээр дараагийн level--Relationship. Relationship -ийг амжилттай үргэлжлүүлэхэд зайлшгүй зүйлс миний бодлоор 4 л байна.

Амжилттай ч гэж, нураахгүй байлгахад л.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

1. Be honest. But don't be stupid.

Ялангуяа эхэнд нь. Анхнаасаа л хэврэг суурин дээр хийчүүл хэзээ нэгэн цагт нураад л уначихна.

Relationship ээ нураая л гээгүй бол суурьнаас дээш ч зөв барих хэрэгтэй.

Мэдээж хүн бүр өөр өөрийн түүхтэй. Share хийх хэрэггүй зүйлээ бас мэдэж байх хэрэгтэй.

Ер нь бол үнэхээр шинэ зүйлийг л хүсч байгаа бол өнгөрснийг баллуурдаад явсан нь ирээдүйн ямар нэг буруу зөв ойлголцлоос хамгаална. Хуучны зураг, бэлэг дурсгал etc өөрөө мартсан байсан ч асуудал л болно.

2. Do your homework & Focus: show you're caring

Үзэл бодол, эрхэмлэдэг зүйлс, дуртай зүйлс, эсвэл маш дургүй зүйлс, календарь дээрх чухал өдрүүд гэх мэт наад захын зүйлсийг мэдэхгүйгээр дотно харьцаа? No & NO.

Цуг байхдаа ухаан санаа нь өөр газар явж байдаг дотно харьцаа? NOPE.

actions talk themselves.

3. Be respectful

Маргаан нь relationship ийн салшгүй хэсэг. Харин limit хаана вэ гэдгийг мартаж болохгүй.

Ийм зүйл дээр хүмүүс ой сайтай байдаг тул relationship-ийн ирээдүй? hmmm...

4. Enjoy.

Нэг найз маань couple байх нь single байснаас дээр гэж бодсон үедээ л relationship үүсгэж байх хэрэгтэй гэж хошигнож байсан. Яг үнэн. & Хэрэг болгож үүсгэсэн л юм бол enjoy it!

Хэн нэгэнтэй relationship үүсгэчихээд өөр нэгний талаар бодоод байдаг харьцаа? No future.

Commitment is very important.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Ийм хэдэн зүйл дээр алдаа хийхгүй бол Relationship үргэлжлээд явах болов уу.

Үргэлжиллээ...гэхдээ Relationship хэзээ Love болох вэ гэвэл үү?

Болж ч магадгүй хэзээ ч болохгүй ч байж магадгүй.

affair, mistake гэх мэт үгнүүд ч бас байдаг болохоор...

Relationship үрэлжлэх хугацаанд таталцал хэр хүчтэй болох вэ гэдгээс л хамаарах байх.

just listen to your heart. heart doesn't lie.

Тэгээд ч ер нь бүх зүйл бүтэх албагүй болохоор if there is no future--just move on. life goes on.

search continues...

Getting less creative--Getting older?

28, 56, 38, 15...

Шинэ зүйлийг эрэлхийлдэг сониуч зан маань яасан юм бол оо?

Блогоор л жишээ татахад сүүлийн 2 сар бичлэг оруулсангүй.

Нэг их завгүйдээ ч биш, зүгээр л Юуг? Яаж бичих? гэж бодогддог олон бодлууд

толгойд эргэлдэхээ больчхож. Урьд нь хавьгүй их ачаалалтай үедээ ч зав гарахаар нэг ийм зүйлийн талаар бичинэ дээ гээд л...Тийм зүйл ч алга. Getting less creative...

Өөрт тохиолдсон, үзсэн харсан зүйл, бодогдсон бодол, төрсөн сэтгэгдэл, эсвэл зүгээр мэдээ, заримдааа философи, уран зохиол хүртэл...Урьд нь энэ бүгдийн талаар эргэцүүлж бодоод л бичдэг байж...

Орчноос авах impact багасч бүх зүйлд хэтэрхий дассан? Тархи залхуу болж сэтгэхүй хойрго болсон? Getting older?! Эсвэл зүгээр илэрхийлэх санааг Fb, Twitter post-уудаар хангалттай?

Сонирхол өөрчлөгдсөн?

Бүү мэд.

Шинэ зүйлийг эрэлхийлдэг сониуч зан маань яасан юм бол оо?

28, 56, 38, 15...

--блог эхэлснээс хойш жилд бичсэн post-уудын тоо.

Эхний, сүүлийн жилд хагас жил л бичсэн гэвэл

56, 56, 38, 30...

Анх 6.4 өдөрт 1 бичлэг оруулдаг байснаа 12 өдөрт 1 болтлоо буурчээ...

Бараг л 2 дахин өөрчлөгдсөн байна.

Зөвхөн бичлэгийн тоо ч биш, магадгүй би өөрөө...