Шинэ эхлэл: өөртөө зориулав

"Амжилт сэтгэлдээ зайтай хүнд л ирдэг."


Ингээд 20-ийн сүүлийн хагас эхэллээ. Бас 50-ийн 2 дахь хагас. Өдийг хүртэл бусдад өгөхөөсөө авах нь хамаагүй их байж. Хувиа хичээсэн ийм нөхөр аз дайрахад дандаа сайн хүмүүсээр хүрээлүүлсээр ирж. Тийм болохоор ч "авах ажил" маань өдийг хүртэл ингэж удаан үргэлжилсэн байх.

Харин үүнээс хойш, "бусдад хэр ихийг өгч чадах уу?" гэдэг сорилтийг өөртөө тавиад үзье. Учир нь цаашид дандаа өмнөх шигээ аз дайрахгүй нь тодорхой. 50-ийн 2 дахь хагаст хүн бүрийн л адил "Өгөхгүйгээр авахгүй" гэдэг амьдралын хатуу зарчмын дагуу  явах болохоор.

Ингэж орой ухаарч буй нь 2 шалтгаантай байх.
1-т, хариу нэхэлгүй өгдөг хүмүүcийн хайранд хэт ташууран, зөвхөн өөрийгөө бодоод л урагшаа явдаг байсан болохоор.
2-т, бараг л хөдлөлгүй байрандаа зогссон энэ 1 жил явж байх зуур бодох зав гардаггүй зүйлcийн талаар эргэцүүлж, ойлгодоггүй байсан зүйлүүдээ ойлгох цаг хугацааг олгосон болохоор.

Нэг талаас хүний хамгийн гялалздаг залуу насны 1 жилийг дэмий шахуу өнгөрөөсөн, нөгөө талаас олон зөрчлийг гаргаж ирж тунгаан бодуулсан 1 жил байлаа...

Өөрийгөө л бодох нь сэтгэлдээ өөрөөрөө л хязгаарлагдах хэмжээний зайг үүсгэдэг байх. Өөрөө өслөө ч хэзээд зай давчуу хэвээр. Яваандаа давчуу зайнд өөрөө ч өсөхөө больж, өөрийнхөө болохгүй гэж хичээдэг тэр дүр төрх рүү л улам дөхнө.
 Харин хүнд өгч чадаж байнаа гэдэг нь сэтгэл дотроо бусдыг ч агуулах уужуу зайтай, хувь хүн талаасаа илүү өссөнийг илтгэх шинж байх. 

Ингээд шинэ шат, шинэ зарчим, шинэ эхлэл...Гэхдээ л нэг хэсэгтээ авах нь давамгайлсан хэвээр л байна байх...Өөрчлөх зүйл, сурах зүйл олон байна даа. Хувь хүн талаасаа эргэлт хийх 1 жил болно байх гэж найдъя...


2012.08.29

Жин хасав

Жин хасах ч миний хувьд айхтар хүнд ажил биш бололтой, одоохондоо.
Жор нь гэвэл:
1. бага унтаад,
2. бага идээд,
3. сэлээд байх.
2-3 цагийн нойр, 2 хоол, 30 мин сэлэлтээс өдрийнхөө эрч хүчийг аваад яваад байхад 7 хоногт 3 кг хассан байна. Хурдан жин хасахын нэг муу нь гэнэт футболканууд хүлхийж, өмд тэлээгүй унаад, бас жаахан тамиргүй болчихдог юм байна. Жин хасч тэмцээнд ордог тамирчид яаж болдог байнаа...

Гэхдээ гуалиг энэ тэр болох гэж ингэсэнгүй л дээ. Юмыг цагийг нь тулгаж хийх гээд байдаг муу зуршлаас болж судалгааныхаа явцын илтгэлийн өмнөх хэдэн өдрүүдэд өөр сонголтгүй болж үлдсэн нь энэ. Уул нь хэдэн сарын хугацаатай байсан ч үр бүтээл муутай өнгөрөөчихсөн болохоор ихэнх ажлаа deadline-ий өмнөх хэдэн өдөрт овооруулчихав. Өмнө нь болохоор цаг байгаа гээд хийх хүсэл төрөхгүй, хийх гээд суусан ч сайн төвлөрөхгүй яваад л байлаа.

Ингээд илтгэлээс 10-аад хоногийн өмнөөс л сая нэг "ухаан орж" хүссэн хүсээгүй өдөржин Excel-ээр "занималдах" болов. Уул нь яг бариад авахаар гайгүй хурдан урагшилчих юман дээр л халширч суусаар нэлээд цагийг үр бүтээлгүй өнгрөөчихснөө ойлголоо. Олдохгүй байх гэж бодож байсан дата-нуудаа ч яг хайгаад үзтэл гайгүй олдчихлоо. Нэг сонирхолтой зүйл гэвэл, Монголын тухай датаг орос хэл дээр Японы сургуулийн номын сангийн хүн бараг ашигладаггүй хэсгээс олов. Орос хэл сурч байсан маань 10 жил төгссөнөөс хойш бараг анх удаа л ингэж хэрэг нь гарав.

Ямар ч байсан хэрэгтэй дата-нуудаа бараг олчиxсон болохоор дараагийн ажил нь эмхлээд, тооцоогоо хийгээд, илтгэлээ бэлдэх. Ялангуяа дата эмхлэх хүнд биш мөртлөө ажиллагаа ихтэй хамгийн балиар "хар" ажил байв. Гайгүй хөгжимгүйгээр цаана нь гарах аргагүй санагдав. Өлсөхөөрөө хоол хоолоо идээд, ядрахаараа явж сэлчихээд л, үүр цайгаад ирэхээр хэсэг дуг хийчихээд л хөгжмөө сонсоод л хуруугаа кийборд хэдэн өдөр дискодууллаа. Бас Бразил кофенд нэлээн оров.

Ингэж ингэж илтгэл тавьхаас 2 цагин өмнө л бүx зүйлээ дуусган, 1 давтаж үзээд, тараах материалуудаа хэвлээд ерөнхийдөө бэлэн болов. Азаар бороотой байсан тул Токиогийн саун шиг бүгчим халуун арай сэрүүсч, гайгүй хоол идэх сонирхолтой болсон байлаа. Хэдэн өдөр алгассан өдрийн хоолонд орчихоод үсээ янзлаад анги руу алхав. Каффеин, бассеин 2 оор дутуу нойроо сэргээгээд яваад байсан болохоор яалт ч үгүй муухай царайтай...

Илтгэл дээр me against 3 профессор, 4 доктор, 2 мастерийн оюутан. 30 минут орчим яриад гайгүй дуусгасан ч шүүмжлүүлэх зүйл нэлээд гарав. Бага хугацаанд яаруу хийсэн маань ч яалт ч үгүй нөлөөлөв. Дутуу зүйл ч их байлаа, өөрөө огт олж хараагүй зүйл, шинэ санаанууд ч их байлаа. Багш нар аргагүй хийдэг ажил нь paper бичих болохоор нэлээн хэрэгтэй зөвлөгөөнүүд өглөө.  Явцын илтгэл болохор шууд маш сайн байснаас эхэндээ алдаатай байсан нь дээр байх л даа. Гэхдээ дараагийн илтгэлээ эртнээс сайн бэлдэж орохгүй бол...Хийх зүйл нэлээд тодорхой байсан тулдаа л энэ удаад богино хугацаанд хийж амжууллаа.

Хурд нэлээн саараад, хорвоо дэлхий slow motion-д ороод зомби царайлчихсан ч, гэхдээ цээжнээс нэг хэсэг ачаа аваад хаячихсан юм шиг арай хөнгөрчихсөн ангиас гарч ирэв...

WE CARE!

4 жилд 1 удаа 1 л өдөр улстөржих муугүй байх л даа, гэхдээ дэмждэг нам байхгүй болохоор даан ч чадахгүй юм...

...Багадаа уул нь сонгуульд дуртай хүүхэд байсан юм. Эмээгийнхээ саналын хуудсыг бөглөж өгдөг байсан маань их л сонирхолтой санагддаг байв. Хөдөө сонгууль болохоор залуучууд нь төв руу морь эсвэл унаагаар өөрсдөө очиж саналаа өгдөг, харин өндөр настнуудын саналыг тусгай  томилсон хүмүүс гэрт нь очиж авна. Эмээ маань сургуульд суугаагүй, бичиг үсэг сайн чаддаг зүйл нь биш байсан болохоор би "туслах" нь болдог байсан хэрэг л дээ. Санал авах хүмүүсийг ирэхэд сонгох нэр дэвшигчийнхээ нэрийг чихэнд хэлчихнэ. Тэгээд үлдсэн ажлыг нь надад даалгачихна. Энэ нь  9 настай жаалд тухайн үед их л сонирхолтой ажил байлаа. Уул нь насанд хүрээгүй хүүхдийг итгэмжлэх нь хууль дүрэмдээ болдог ч байсан юмуу гэж гайхдаг юм, ямартаа ч одоо эргээд бодохоор бага насны сайхан дурсамжуудын маань нэг болон үлдэж.

Харин арай том болоход улстөр, сонгууль гэх мэт зүйлд аяндаа сонирхол татагдахаа байв. 10 жилд ангийнхан, найзууд улстөр, нам энэ тэр ярихаар утгагүй санагдаад ярианд огт оролцохгүй. Товчxондоо, 16 настай пацан-уудын хэрээс хэтэрсэн зүйл, улсын ирээдүйг шийдчих болоогүй гэж бодоод math-ийн даалгавар ч юм уу, бөмбөг нүдэх гэх мэт өөрийнхөө зүйлийг хийхэд л анхаарлаа төвлөрүүлдэг байв.

Их сургуульд ороход байдал сайжирсангүй. Сонгууль гэхээр ялгаагүй л худалч намууд, хуурамч хүмүүс ялж ялагдаж, хольж солигдож байдаг, ер нь улстөр онцын ач холбогдолгүй зүйл гэдэг ойлголттой болчихсон байсан. Тэгсэн хэрнээ ерөнхийлөгчийн сонгууль болох үеэр сонгуулийн насанд хүрч, анх удаа өөрийнхөө сонгосон хүнийг дугуйлах нь сонирхолтой санагдаад ч тэр үү,саналаа өглөө. Гэтэл сонгосон дэвшигч (Жагаа!) маань ер нь өөр хүний санал авсан ч юмуу гэмээр навс ялагдаж, сонгуульд "ганц миний санал ер нь байсан байгаагүй хамаагүй юм биш үү" гэдгийг бодитоор ойлгуулав.

Тэгээд удаа ч үгүй гадагш явж сурахаар болж хилийн дээс алхлаа. Түүнээс хойш урдах хичээл, ажил, хобби гэх мэт өдөр тутам зууралддаг зүйлсдээ түүртэж явсаар дараа дараагийн сонгуулиудыг сонирхсон ч үгүй. Харин нэг л  зун шалгалтууд ойртчихсон номын санд сууж байгаад "Улаанбаатарт танк орж ирлээ" ч гэх шиг сонин мэдээ сонслоо.  Удаа ч үгүй  "7 сарын 1 болчихлоо" гээд гадаадын сонины бараг эхний нүүрэн дээрээс уншлуу даа. Түүнээс хойш ер нь гадны бүхий л том хэвлэлүүдээр  Minegolia, Pollution, Visit, Nuclear Petition гэх мэт keyword-той  Монголын тухай мэдээ байсхийгээд л гардаг болов.

Нутагтаа байхад л Монгол, Монгол гээд яриад байдаг ч гараад явахаар хэн ч мэддэггүй жижигхэн орныг маань дэлхийн нэртэй мэдээллийн хэрэгслүүд анхааралдаа аван байн байн бичээд эхлэхээр ер нь юу болоод гээд байна, юу болох гээд байна гэдэгт илүү татагддаг юм байна. Гэхдээ тэглээ гээд гэнэт улстөр, сонгуульд сонирхолтой болчихсон юм байхгүй л дээ. Сонгуулийн хувьд, сонирхол хамаагүй, зүгээр улсынхаа ирээдүйг шийдэхэд хувь нэмэр оруулах нэг үүрэг, хийх ёстой зүйл гэдэг утгаар нь илүү хүлээж авдаг болсон байх...

Товч намтар маань нэг ийм. Одоо гол ажилдаа оръё.

Уржигдар саналаа өгөх гээд Токиод байдаг ЭСЯ дээр очтол өөр хийх ажилгүй юм шиг дэмий зүйлд цагаа үрсэн "IQ муутай" 50 нөхрийн нэг болж таарлаа. Гадаадад суугаа иргэд саналаа өгөх боломжтой болсон ч
・өөрт ч ашиггүй, үр дүн ч гарахгүй зүйл,
・4 жилд 1 удаа Weekend-ээр явах ирэх цагтайгаа нийлээд  1-3 цагийн зав гаргачих хүн ч цөөхөн,
 гэдгийг IQ муугаас ч болсон уу, багад суусан "хөдөөний сэтгэхүй"-гээс ч болсон уу, ойлгоогүй байж. Бодвол хэзээ ч унтдаггүй, хэзээ ч амардаггүй дэлхийд хамгийн том эдийн засаг эргэлддэг хотод амьдарна гэдэг дэмий зүйлд 1 минут ч үрээд байх боломжгүй, ер нь амаргүй байдаг биз. Хээр талд хөл нүцгэн шилбүүрийн мод унан өсч, эмээгийнхээ саналын хуудсыг бөглөж өгөх өдрийг хэд хоногийн өмнөөс тоолон хүлээдэг байсан жаал ер нь яаж ч ойлгох билээ...

Ажил амралт, сургууль соёл, ар гэр хувийн амьдрал гээд өнөөдрийн аз жаргалд шууд нөлөөлөх ач холбогдол өндөр зүйлүүд өчнөөн байхад politics гэдэг маргаашийн тухай хоосон ярьдаг crap-д цагаа үрэх хэрэг ч үгүй биз. Тэртэй тэргүй саналаа өгөх механизм нь ч зөв ч юм уу буруу ч юмуу, зөв байлаа ч олигтой сонголт байгаа ч юм уу (ер нь өмнө нь байсан юм уу?), байлаа ч миний санал нөлөөлөх ч үгүй. Саналаа өглөө ч ирээдүйд юу ч өөрчлөгдөхгүй. Ийм л байсан, ийм ч байх болно. Хэрэв хүн бүр ингэж бодвол.

Тийм болохоор өнөөдөр үр дүнгүй байлаа ч маргааш үр дүн гаргахын тулд бага ч гэсэн WE CARE гэдгээ өнөөдөр л харуулах нь зөв юм болов уу гэж санагдаад байгаа юм. Саяны сонгуульд оролцсон 2000 хүний санал ч, нийт оролцохоор бүртгүүлсэн 4000 хүний санал ч, шинэчэлсэн бүртгэлд хамрагдсан 30 мянган хүний санал ч, бүр дэлхийн эргэн тойронд байх 100 гаруй мянган Монгол иргэдийн бүгдийнх нь санал байлаа ч ямар нэг зүйлийг өөрчлөх үү гэвэл, магадгүй үгүй л байх л даа.

Гэхдээ 10 гаруйхан хоногийн дараа нутагтаа сонгууль өгөх бусад Монголчууд маань интернет, телевизээр хараад сууж байна, өнгөрсөн бүтэн сайн өдрийн сонгуулийн санал асуулгын үр дүнг олж харах л байх. Тэгэхээр дараа санал өгөх хүмүүст нэг юм бодогдуулах дохио, магадгүй шийдвэрт нь нөлөөлөх хүчин зүйл болж чадахгүй гэж үү?  Ер нь өгсөн санал маань биднийг улстөрөөс цөхрөөсөн зүйлийг шууд өөрчлөх хүчгүй ч, үр дүн нь дараа нь санал өгөх  бусад хүмүүст ямар нэг нөлөө үзүүлэх л байх...

50 ч биш, 2000 ч биш, 30 мянга ч биш, 100 мянга ч биш, 2 сая хүн WE CARE гээд 4 жилд 1 удаа амралтын өдрийн 2 цагаа зориулвал ирээдүйг ч биш, одоог ч өөрчлөх боломжтой гэж бодогдох юм. Гэхдээ тийм зүйл хэзээ ч болохгүй л байх л даа. Соёлтой газар боловсрогдоод боловсрогдоод бас л 9 настай хөдөөний жаалын сэтгэхүйдээ хөтлөгдөөд байх шиг байна би...

I'm back

One story

Tuesday was not easy. It always isn't.

Энэ семестерт үндсэн земи эхэлчихээд өмнөхтэй адил group discussion хэлбэрээр биш, багаараа case дээр ажиллаад илтгэл тавьдаг хэлбэрт шилжээд, номоо уншаад л ирэхэд болчихдог байснаасасаа арай ажиллагаа ихтэй болоод ирэв...

Энэ долоо хоногт анхныхаа presentation тавих ёстой ч саяхан GW болж өнгөрсөн болохоор олигтой бэлдсэн ч гүй. Багийхан ч энэ удаад аргалаад өнгөрчих сонирхолтой, өнгөрсөн долоо хоногт хальт цугларч case-ээ ярилцаад ярих хэсгээ хувааж аван,presentation-ий өмнөх өдөр нь slide-аа бэлдэж, lunchtime-аар handout-оо принтлээд л ерөнхийдөө болчихов.

Манай presentation яг 2 дугаар курсийхэн земи-гээ сонгох гээд guidance-аа барин семинаруудаар тойроод явж буй үетэй давхцсаныг мэдээд өглөө гэрээс гарахын өмнө ярих агуулгаа хальт эмхэтгэснээс өөр зүйл сайн бэлдээгүй байсан болохоор жаахан pressure мэдрэгдээд явчихав...

Цаг ч болов, projector-оо ч асаав. Земи-гийхэн, багш, дээр нь анги дүүрэн "туршлага судлаачид"... Нөгөө 2 ч яахав, төрөлх хэл нь болохоор яаж ийж байгаад нэг юм яриад болчихов. Миний хувьд бэлтгэл дутуу болохоор мэдээж хэд хэд гацав...Гэхдээ гайгүй ээ.

Everything went fine. It always does.

10 жилд байхын л самбарын өмнө асуугдахаас зайлсхийдэг type-ийн нөхөр байсан ч энэ удаад сүүлийн нэг жил олон нийтийн ажилд "гүйсний" үр дүн гарсан байж магадгүй...

земи-тэй холбоотой өмнөх бичлэг: земи гэж юу вэ?
Seminar

Aimless(continue)

Гэртээ ирээд л уламажлал ёсоор PC -ээ асаачаад , гутлаа тайлаад messenger sign in, gaidai.sakure.ne.jp, getsu25.blogspot.com,nba.com, olloo.mn, vimomn.net ...Орой нь амьдардаг оюутны байрны party- тай байсан болохоор хариад ном уншина гэдэг ч худлаа боллоо. Үг олдохоор сонирхолгүй тул үлдсэн хэсгийг зургаар тайлбарлачихъя.

Өвөл, хавар 2 парти болдог юм .

Хар шар, далайд гарцтай, давхар далайд гарцгүй гээд олон орныхон цугладаг ч ерөнхийдөө хужаа нар, солонгосчууд хамгийн олон.










Энэ үед л цуг амьдардаг гаруудынхаа барааг харах юм даа.





















Хоолноос нь жаахан хоцорчихсон нь тиймэрхүү юм болсон...
















Бинго тоглуулав, сонирхолтой л юм билээ.

Nintendo, Disney Land явах эрх энэ тэрийг нь хожиж чадаагүй ч хоосонгүй шүү. чойроод байгаа болохоорном их уншаарай гэж байгаа дохио гэж ойлгохоос кк





Давхрын ахлагч Япон оюутнууд концерт тоглож үзүүлэв








Концертийг үзэцгээв






Тэгээд л party..Хамтлаг нь жаахан хуучин санагдсан.












Disco...
Чойрлын гол дүр чинь энэ дээ.




Нэг иймэрхүү. Харин гэр рүүгээ орох замдаа Осакагаас цуг ирсэн Бятнам юу хийж байна гээд цонхоор харсан яг хэвэндээ.Овоо муу гар шүү. Хагас жилийн голч оноо нь 4.0 . Гадаад оюутнууд дотор хамгийн өндөр нь .Ер нь хамгийн өндөр нь ч байж магад. Ингэж хичээдэг байхнээ...Сайн харж авий..


Энэ 7 хоног хийсэн бүтээсэн зүйлгүй чойроод өнгөрлөө гэж. How about you?

Aimless

Нэг зүйл хүүрнээд ,бусадтай хуваалцаад, өөрөө дараа нь унших нь блог бичихийн нэг гоё нь юм даа. Сүүлийн 2 сар хичээл,ажил гээд амрах цаггүй болчих онцгүй санагдаад нэг саайййхан амарч авъя гэж бодон өөртөө цаг гарган олон зүйл төлөвлөсөн ч усанд ороод ,хоол хийж идсэнээс өөр үр бүтээлтэй юм хийгээгүй Ням гаригаас эхэлсэн чойрлынхоо талаар ярьж өгье .

1 дэх өдөр нь circle-өө пялчихлаа.Ойрд яриагүй гайдай-ийхантайгаа ,чухал ярианд хэрэгтэй санаа нэмэрлээгүй ч оройжин конферэнсдээд, гоё байсан ч маргаашийн даалгавар будаа. өглөө метронд нэгийг нь, нөгөөг нь үдийн завсарлагаанаар давтсан болоод 2 дахь өдрийн 2 сорилоо өгчихөөд, сүүлийн хичээл дээрээ сурсан зангаараа унтаж байгаад л гарч ирэв...Энэ өдөр зав залхуу 2 нийлээд хоол идэхээ умартчихсан байв.

Гадаад оюутнуудтай сагсддаг 3 дахь өдөр тоглолт нэг л санаснаар болсонгүй, тараад хоол идэж байгаад сүүлийн галт тэрэгнээс хоцорчихлоо. Тэгээд юу хийхэв, ノミカイ...махчилвал "архидах"арай зөөллөвөл "шоу "л гэсэн үг л дээ. Сүүлийн 3 week 3дахь өдөр гэртээ хоносонгүй...4дхд тараад хүн төрхөндөө орохоор гэрийн зүг марш.Үс өрвийгөөд, хөлстэй хувцас биед наалдаад хэрэг алгаа...

Өнөө өглөө (Friday) хүчилж байгаад эхний цаг дээрээ очоод тас.Өчигдөр гэртээ ирээд усанд орчихоод л орой 7 -ийн үед унтсан ч нэлээн ядарсан бололтой. Үдийн завсарлагаанаар гарсан нар гийсэн дулаахан сайхан өдөр байлаа.
Улс төрийн бу-гийхэн плакат, лоозонгоо барьчихсан ухуулга хуудас тараагаад, цагаан хоолойгоор орилдгоороо орилоод л... Waseda-ийнхантай нийлчээд л anti war walk,Yндсэн хууль, Америк ,Япон ,Ирак гээд л чухал чухал юм яриад л байдын, хэн ч анхаардаггүй л болохоос...Өллсөн оюутнууд кафетериа руу яарцгаагаад л, алхах нь алхаад, жийх нь жийгээд..Нарлаж хэсэг суулаа...
Нарлаж суухдаа дарсан зургаа тавьчихлаа. 5ddxiin suuliin tsag Бүртгэлийн хичээл дээр багш хажууд зогсоод байсан тул нилээн анхаарч суун ovoo талыг нь ойлголоо. Үлдсэн хэсэгт нь sursan zangaaraa хариад номоо уншихаас л гэж бодоод сууж байлаагэж...

ЭХЛЭЛ

...Дэрний хажууд утасны сэрүүлэг дуугарч нэгэн шинэ өглөө эхэлнэ.
Шүршүүрт орж нойроо сэргээгээд цүнхээ үүрэн гэрээс гарахад нар аль хэдийн дээр гарчээ. Би л хамгийн сүүлд боссон юм уу гэлтэй гадаа хөл хөдөлгөөн дүүрэн.

Эхний цагт яг амжиж аваачдаг 8:12 -ын метронд суухдаа үүргэвчээ хөлөн дороо буулгахгүй бол багтах аргагүй. Албаны хувцасласан Япон ажилчдаар дүүрсэн өглөөний метронд төмөр дугуй рельстэй хавиралдах чимээ, буудлуудын нэрийг зарлах announcer-ийн найрсаг хоолойг эс тооцвол нам гүм. Эргэн тойронд зогсох хүмүүс бүгд нэг нэг бариулаас зүүгдэн нүдээ анин бодлогоширон зогсоцгоох нь анхаарлаа төвлөрүүлэн ямар нэг том зүйлд бэлдэж буй мэт харагдана. Магадгүй энэ өдөр л амьдралынх хамгийн чухал өдөр байх гэмээр. Буух буудалдаа ирэн галт тэрэгний хаалга нээгдэхэд үерийн ус мэт хүний их урсгал түрэн гарч, ажилтай нь офис ,хичээлтэй нь сургуулийн зүг яаран алхана. Тэдний дунд алхах цагаан пүүзэн дээр цэнхэр жинс юүдэнтэй цамц өмссөн нүдний шилтэй залуу бол би...

...Лекцийн танхимд хэзээ ч хэн ч суудаггүй эхний 2 эгнээ хоосон хэвээрээ.Эргэн тойронд,ялангуяа хойд талын эгнээгээр өглөө дутуу сэрсэн зарим оюутнуудын унтлагын цаг үргэлжилнэ. 400 оюутанд лекц орж буй багшид хэн юу хийж байгаа нь хамаагүй гэсэн шиг слайдаа эргүүлэн цааш ярина. Нэг нэг электрон толь барин урдуур бөөгнөрөн суух хэлэндээ тааруу гадаад оюутнууд харваас андашгүй . Тэдний нэг нь би...

Хичээл бүр дээр явагдах сорилууд, хааяа тавих илтгэл, номын санд хийх бие даалтууд, бас хүлээн авалт , партинууд гээд шинэхэн оюутны амьдралдаа дасах явцад цаг хугацаа өнгөрөх нь юунаас ч илүү хурдан...Энэ хооронд А-аас Я үсгээр илэрхийлэгдэх сайн, заримдаа муу ч бодлууд, үгээр ч илэрхийлэгдэхгүй төсөөллүүд цаг үргэлж урган гарна. Магадгүй зарим нь үзсэн ,уншсан ,сонссон зүйлүүд дээр тулгуурлагдан гарч ирдэг байх. Зарим нь хаанаасаа ч гараад ирдэг юм өөрөө ч таашгүй.

Тэр бүх бодлуудаа эвлүүлэн эмхэтгээд Та бүхэнтэй хуваалцахыг хүссэн тул блог болгон эхний бичлэгээрээ мэндчилж буй нь энэ. Үүнээс хойш миний блогт саатах уншигч Таны , мөн өөрийн цагийг гарздахааргүй бичлэгүүд оруулж байхыг хичээнээ.