5月病

"5 сарын өвчнөөр" өвчлөгсөд энэ жил надаас авхуулаад нэлээд олон байх шиг. Голден вийкийн цуврал амралтуудын ачаар ойрын хэд хоног эхний цагууд дээр ирц бараг л тал хүртлээ цөөрөн, азаар харин үдийн завсарлагаанаар сургуулийн кафетериудад үүсдэг урт дараалал багасчихаж. Уул нь шинээр элсэгчдэд л хүчтэй нөлөөлдөг гэгддэг энэ "өвчин" хөгшин залүүгүй хэн хүнд халдварлаж, хаврын амралт, сакураны улирлаас ангижраад шинэ семестерийн хичээлүүддээ бүртүүлэн овоо нэг оюутан төрхөндөө орох гэж ядаж байсан сэтгэл санааг назгайруулаад хаячихдаг бололтой. Ойрд нэг тогтож суугаад юм хийх сонирхол бүр төрсөнгүй ээ.

Ер нь борооны улирлын өмнөх 5 сарын нартай хэдэн өдрүүдэд ч гэлтгүй Японд иймэрхүү назгай байдал оюутны амьдралд нэлээд их юм шиг. "Амьдралд тохиох зуны амралт" гэж нэрлэгдэх оюутан цагт л "гараа дээшээ өргөөд дураараа цэнгэ" зарчим мода-нд орчихдог бололтой. Цаашид мэргэших семинар сонгоход тус болох зорилгоор зохиогддог дээд курсын оюутнууд өөрсд өөрсдийн семинарынхаа онцлогийг тайлбарладаг танилцуулганы үеээр хэр их уухаар явдаг, хөөрхөн охидууд хэр олонтой гээд юун яасан мэргэжлийн хичээлийн танилцуулга болдог байгаа. Гэхдээ номын санд байнга сууж байдаг хичээлийн маньякууд байдаг ч xичээл хүндтэй байгалийнхан , эсвэл нэг түвшин тогтоох шалгалтанд бэлдэх гээд гэгээртлээ сууж байгаа гарууд л ихэнх хувийг нь эзэлчихдэг юм шиг ээ. Нийгмийн оюутнуудын олонхынх нь хувьд бол цагийн ажил, клуб дугуйлан, шоу, лекцэн дээр зүүрмэглэсэн цагийг нэмэхэд хичээл хийсэн цагаас нь хавьгүй даваад явчих байх. Би ч гэсэн назгай байдлаасаа гарч мэргэжлийн хичээлүүдээ хүндрэхээс нь өмнө хоцрогдлоо нөхөхгүй бол шалгалтын өмнө уйлах хэрэг гарч магадгүй нь...