

Өчигдөр нэг найз маань ахтайгаа ирээд, нисэхээс нь өмнө дэлгүүрээр орж ганц нэг авах зүйл байгаа гэхээр нь Токиод байдаг нэг мэддэг дажгүй газар луугаа дагуулж яваад. Надад ч бас авах хэрэгтэй нэг зүйл байгаад байсан ч , гэрийн ойролцоох дэлгүүрт дуусчихсан, жаахан хүлээх хэрэгтэй гээд, нэтээр хайгаад ч олдохгүй байсан юм. Ингээд нөгөө хоёрынхоо юмыг нь авж өгчихөөд хайсан зүйлийнхээ эрэлд хотын төв руу явав.
Тайфунь дуусаагүй, Токио жаахан бороотой ,баахан л шүхэр барьсан хүмүүс [надаас бусад нь] нааш цааш алхацгаана. Зонтик барьсан тийм олон хүн урьд нь бараг хараагүй байх. Магадгүй хэдэн сая. Ингээд нөгөө зүйлийнхээ эрэлд гарлаа. 35 сая хүнтэй мегаполисийн төвөөр махийсан улбар шар тэмдэг хайж баахан явав, олсонгүй. Утсаараа ганц нэг зураг дарсан шиг яваад л байв, Nike- гийн swoosh олж харсангүй. Нэг мэдсэн офисын дүүрэгт ороод ирлээ. Мананцар дунд офисын барилгуудын орой нь харагдахгүй, тэнгэрээс буугаад ирсэн гэрэлтэй баганууд шиг л харагдаж байв.Энэ цагаар ердийн худалдааны гудамжнаас ялгаатай нь энд янз бүрийн эрээн мяраан рекламны гэрэл ч үгүй, эрт офисоосоо гараад явж буй ганц нэг костюмтай ажилчдаас өөр хүнгүй , нам гүм, ерөөнхийдөө дүнсийсэн газар. Эндээс хайсан зүйлээ олохгүй нь тодорхой.
Ерөнхийдөө орой ч болов, Nike ч дүүрч, гэнэт их өлссөнөө мэдрэв. Өглөөнөөс хойш 2 будааны ороомогноос өөр юм ам руугаа хийгээгүй байсан тул жаахан юм олж идэхээр буцаад явлаа. Хоолны газрууд үүдээр нь дараалал үүсчихсэн ид ачааллаараа ажиллаж байгаа бололтой. Амраар нь нэг МАК олоод бургер кофетэй авч явахаар захиалав. Ойрд идээгүй, бас дажгүй шүү. Гэхдээ үнээ хальт нэмчихжээ. Ер нь Японд гадуур юм идэж явах бараг нүдний гэм. Гэхдээ заримдаа усыг нь уучихаад ёсыг нь дагахгүй байх бас зүгээр санагдаад байдаг юм.
Гахайн мах, каффеин хоёрын ачаар жаахан энергитэй болчихоод гэр лүүгээ зүглэхээр метронд суулаа. Оройны метро дүүрэн хүнтэй,бүгд урт ажлын өдөр нэлээд ядарсан байрын, зарим нь жаахан халаалттай. Би ч бас нэлээн яваад ядарснаа мэдэн,цүнхээ буулгаад хөл дороо тавин, нэг бариул олж зүүгдээд , нүдээ анилаа...
Тайфунь дуусаагүй, Токио жаахан бороотой ,баахан л шүхэр барьсан хүмүүс [надаас бусад нь] нааш цааш алхацгаана. Зонтик барьсан тийм олон хүн урьд нь бараг хараагүй байх. Магадгүй хэдэн сая. Ингээд нөгөө зүйлийнхээ эрэлд гарлаа. 35 сая хүнтэй мегаполисийн төвөөр махийсан улбар шар тэмдэг хайж баахан явав, олсонгүй. Утсаараа ганц нэг зураг дарсан шиг яваад л байв, Nike- гийн swoosh олж харсангүй. Нэг мэдсэн офисын дүүрэгт ороод ирлээ. Мананцар дунд офисын барилгуудын орой нь харагдахгүй, тэнгэрээс буугаад ирсэн гэрэлтэй баганууд шиг л харагдаж байв.Энэ цагаар ердийн худалдааны гудамжнаас ялгаатай нь энд янз бүрийн эрээн мяраан рекламны гэрэл ч үгүй, эрт офисоосоо гараад явж буй ганц нэг костюмтай ажилчдаас өөр хүнгүй , нам гүм, ерөөнхийдөө дүнсийсэн газар. Эндээс хайсан зүйлээ олохгүй нь тодорхой.
Ерөнхийдөө орой ч болов, Nike ч дүүрч, гэнэт их өлссөнөө мэдрэв. Өглөөнөөс хойш 2 будааны ороомогноос өөр юм ам руугаа хийгээгүй байсан тул жаахан юм олж идэхээр буцаад явлаа. Хоолны газрууд үүдээр нь дараалал үүсчихсэн ид ачааллаараа ажиллаж байгаа бололтой. Амраар нь нэг МАК олоод бургер кофетэй авч явахаар захиалав. Ойрд идээгүй, бас дажгүй шүү. Гэхдээ үнээ хальт нэмчихжээ. Ер нь Японд гадуур юм идэж явах бараг нүдний гэм. Гэхдээ заримдаа усыг нь уучихаад ёсыг нь дагахгүй байх бас зүгээр санагдаад байдаг юм.
Гахайн мах, каффеин хоёрын ачаар жаахан энергитэй болчихоод гэр лүүгээ зүглэхээр метронд суулаа. Оройны метро дүүрэн хүнтэй,бүгд урт ажлын өдөр нэлээд ядарсан байрын, зарим нь жаахан халаалттай. Би ч бас нэлээн яваад ядарснаа мэдэн,цүнхээ буулгаад хөл дороо тавин, нэг бариул олж зүүгдээд , нүдээ анилаа...
No comments:
Post a Comment